زیور فخر جهان غمگین است

باور این همه غم سنگین است

مهدیا شرم ز رویم پیداست

چون که این خواری دوران از ماست

جان من با دل تو هم نفس است

زان که دنیا به دلم چون قفس است

سامرا را به چه کین ریخته اند

دو گلشن را به چه بفروخته اند

برغم و داغ جگر زخم دگر دوخته اند

آتش کینه خود را به چه افروخته اند

زائر قبر حسینی بال و پر سوخته اند

امید ظهوری به دل افروخته اند

___________________

پ ن به مناسبت حمله به سامرا

لیلا الماسپور