طلبه عاشق شعر

علی است کعبه

علی است خیبر

علی است محراب محشر

علی است خندق

علی است کوثر

علی است چاه

علی است مهتاب ماه

علی است دست مان کوتاه

#عاشق_شعر

علی مرد عیار است

علی مرد وقار است

علی مرد صراط حق

علی مرد ایثار است

                           علی مرد شهادت

                            علی جان رسالت

                          علی زمزم زهراست

                             علی شاه ولایت

                                                 علی شاهراه هدایت

                                                   علی دستگیر بی پناهان

                                                      علی اب الیتام

                                                         علی هم سخن چاه

علی سلطان رفاقت

علی راه سعادت

علی کوه حمایت

علی کوثر و سقایت 

                                علی خط شهادت

                                  علی قطب هدایت

                                  علی قلب رسالت

                                علی زنگ بهشت

                                                   علی شوق شفاعت

                                                  علی برهان علی فرقان

                                                  علی عطر بهار است

#عاشق_شعردارد آرزوی شفاعت  از علی

باز باران با ترانه

می‌خورد بر بام کعبه

می‌زند چنگ بر دامن

صاحب خانه

باز می کند رکن یمانی

می ‌‌آیند استقبال

 مریم وحوا وساره

باز باران با ترانه

آسمان مکه پرستاره

جبریل می نامد او را علی

باز باران با ترانه

ملائک در طواف کعبه

فرشتگان در بزم و چکامه

چونکه آمد پدر

تا کند کار بشر چاره

#عاشق_شعر اذن صله

میطلبد با بهانه

فاطمه عشق خاموش علی

بارها گفتم خدا نکند زمین بخوری اما……

وقتی گوشه ی چادرت به در گرفت، مراپشت سرت ندیدی که دست برسر گرفته بودم وقتی یاور هجده ساله ام در میان عذاب آتش و دیوار و میخ ودر قرار گرفته بودی، زمانی که کودکانت ناظر تمام صحنه ها بودند حال و اوضاع من بدتر بود.وقتی پای ظلم در خانه یمان را باز کرد صدای شخصی که میگفت هیزم ها خشک باشد بهتر است دلم را ریش میکرد.صداها اشنا بودند.سخت تران بود که این ها همان هایی بودند که ولایت را پذیرفته بودند.فاطمه جان ای یاور عزیزتراز جانم وقتی برزمین افتادی و توان بلند شدن نداشتی انگار زمین مرا به خود گرفته بود.بدان که دلم همزمان با شکستن پهلویت شکست.

آنان که با طناب دنبالم آمدند مگرفراموش کرده بودند علی مرد خیبر است؟نمی دانم بعد من چگونه با آن جسم زخمی و کم طاقتت آمدی و وقتی شمشیر بالای سرم را دیدی و خاستی نفرینشان کنی وقتی جلوی نفرینت را گرفتند،با شجاعت تمام گفتی من بدون علی نمیروم.فاطمه چگونه پاسخ دخترت را دهم که میگوید:پدر جان مگر درخانه نامحرم است که مادر رویش را پوشانده.فدای شرم و حیای تو که صورت از علی پوشاندی تا دردهایت را نبینم.وقتی ذره ذره در مقابل چشمانم اب میشوی تحمل دیدن ندارم.فدای اه های که میکشی شوم بانو جان.دردت از کدامین زخمهاست؟به فکر علی نباش زهرا جان کمی بزایم درد دل کن.برای نیمه ات از درهایت بگو و حرف بزن.نکند گلویت هم درد میکند زهرا جان.می دانم بغض درد اور است.دوباره بلند شو و در خانه راه برو تا عطرت در خانه بپیچد.ای مادر مهربان کودکانم خانه مان به دست حسن و حسینت غمخانه شده.حال و اوضاع دخترت را دیگر نمیگویم.فقط دستاس برای دستهای کوچکش خیلی بزرگ است لااقل رحمی به حال زینب کن و از بستر بلند شو.این حق کودکانمان نیست که با این سن وسال شاهد جوان رفتن مادر و پیر شدن پدر باشند.ای ریحانه ام جوان رفتنت پیرم کرد.خداهم دیگر تحمل دیدن ندار. کتاب زندگی تو هجده برگ داشت اما هر برگش به اندازه ی دنیا وسیع بود هرچه بر چاه بگویم تمام نمیشود.زهرا جان مگذار درددلهایم را به چاه بگویم.   رفتن برایت زود است و بی مادری برای کودکانمان زودتر.اما اگر میروی سلام مرا به رسول مهربانی ها برسان و دعا کن من هم زودتر به شما بپیوندم که بی تو ماندن سخت است و زندگی بی تو معنا ندارد.

                                                             پایان

ناله پنهان علی

بادستهای بسته ام نیلوفرت رامیفرستم

                            معشوقه ی منزل،زهرای اطهرت رامیفرستم

شرمنده ام دنیا زیادی خسته ات کرد

                            آنــجا بــرای آرمیــدن،اسـتراحت میفرستــم

فریاد زینب این دلم را خون جگرکرد

                           زیــــنب تحــمل کـــن تو را هـم میـفرستـــم

ای شمع مـــن پروانه ات پرهم ندارد

                          این جسم زخمی تورا من باخجالت میفرسـتم

پشت وپناهـم،یاورم،ای تکیه گاهــم

                         این جسم خودرا دم به دم،ساعت به ساعت میفرستم

این مرگ تومرگ جهان وعالمی بود

                         آسوده گیر از کودکانت هم حکایت میفرستم

پــهلو شــکستند و دل مــن را ندیدند

                        سوغاتی دنیاببین حرف ازمصیبت میفرستم

تابوت توخیلی سبک اماغمت سنگین سنگین

                       تک تک عزیزان تو را از کربلایت میفرستم 

کر شد مدینــه ازصــدای ســیلی او

                      این را به عنوان شکایت بر خدایت میفرستم

دق می دهد فلب مرا بازوی کوثر

                     این عاشق شرمنده راهم برشفاعت میفرستم

گر تو شفیع من شوی من در بهشتم

                     آنجا دل شوریــده ام راپابه پایت میفرســتم

این زندگی دیگر برایم زندگی نیست

                      من چشم های منـتظرراهم نهایت میفرسـتم