حواسم پرت دنیاهای رنگین بود
تو را از موج دریاها صدایم میزدی دیدم
تو را از قاب مسجدها ندایم میدهی دیدم
به هر حالی حواسم پرت دنیاهای رنگین بود
تو را در عشق ماهیها نگاهم میکنی دیدم
شنیدم نغمه خوانیهای رگباری که میکردی
تو را در حمله طوفانی به راهم میبری دیدم
ولی گوشم پر از ابهام لک لک ها به دنیا بود
#عاشق_شعر
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط نرجس خاتون محمدي در 1403/02/02 ساعت 02:04:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید