طلبه عاشق شعر

حسین است یاد او

در دل عاشقان

می کند زنده شور او

***

حسین است حب او

در سر عارفان

می دهد مشق او

***

حسین است نور او

در چشم شاهدان

می کند روشن خط او

***

(فلک زده ) دارد آرزو

فدا کند جان در ره او

خواهم چون نی ناله کنم

تا حدیث کربلا، تازه کنم

شده سرهازتن جدا

آه  و وا وایلا، خاک بر سرکنم

عاشورا، روز عشق و روز خون

باید در راه ولایت جانبازی کنم

درس اول از شهیدان کربلا

باید در راه ولایت سربازی کنم

(فلک زده)منتظر شهادت است

تا جان بی مقدار را قربانی کنم.

کربلا در غم و فریاد بود  

          جان و جهان بی تاب بود

سرتشنه لب آفتاب   

                         در دشت، زیر مهتاب بود

بدن شهیدان کربلا    

                      به حرمت حسین، خفته در خاک بود

سر یاران جدا، بعد از شهادت   

           اما سر حسین در حال مناجات بود

بوسه گاه رسول خدا   

                     زیر سم اسبان، مطاع بود

کمی دورتر از قتلگاه     

                  بدن بی سر و دست عباس بود.

(فلک زده) نالان و گریان    

             درپی حب حسین زمان بود

ای همه شور و شعارمن، حسین                   ای همه دین و آئین من، حسین

ای همه بهانه های زندگی                          قیام من قعود من، حسین

ای همه انگیزه های معنوی                       حیات من ممات من، حسین

ای همه شوق و عشق دوندگی                     جهاد من ایثار من، حسین

ای همه ریشه حب و دوستی                     مبارزات من با ظلم، حسین

ای همه آرزوهای  (فلک زده)                    دین من دنیای من، حسین

همه اعضا در کربلا جمع بود  

                 از همه بالاتر سر بود

           برای جانبازی حسین     

                      گریان تر از همه اصغر بود

        دست بزرگتر از صورت دختر      

                    عباس بی دست و بی سر بود

                همسری چون رباب غمگین     

                    یک عمر در حسرت شه بی سر بود

 زینب خمیده کمرش       

                       از غصه علی اکبر بود

                 گریه های رقیه در خرابه         

                تنهایی مشغول دفن دختر بود

سجاد بر روی شتر بی جهاز          

                 عمه در اسارت خنجر  بود

سر بابا بالاتر از همه            

                         نشانه کوثر   بود

خورشید تاریک به رنگ خون        

              زیر هر سنگ چشمه خون تر بود

از غم ماتم حسین                  

              سر قدسیان همه بر زانوی غم بود

آب فرات پر ز اشک آسمان        

                 مهریه زهرا بر اهلش قطع بود

آبی که خدا برای هستی حسین        

                 هدیه به اهل عالم کرده بود

 (فلک زده) به امید گوشه چشمی        

                  منتظر صله  شفاعت محشر بود