طلبه عاشق شعر

چـرا آقـا چـرا رویت نهــان اسـت؟          بیـــــا دیـــــدار تــــو آرام جـــان است

اگـر تـو بیش از این در پـرده مانی          دل بــی تـــاب مـــن آتشفشــــــان است

شـــکار لحظـــه هـای مـن نمــودی          تــو صیـادی کـه ابــرویـت کمــان است

گرفتــی جــای جــای خـانــه ی دل          از آن پـس سیـل اشـک مـن روان است

تـــو محبـــوب دل محبـــوب هـــایـی           وجــود تـــو بهـــارستـــان جـــان است

بهـــاران پیـش تـو خـار و خجیلنـد             چـو روی تـو بهـــار بـی خـــزان است

نمی دانــم کجــا دنبــالـت آیــــــــم            بســـاط تــو کجــای کهکشـــــان است؟

همـه گوینـد تــو در ایـن جهــــانی            و جــان تــو همــان جــان جهــان است

ولی افســوس من رویــت نـدیـــدم           اگــر چـه منــزلت در ایـن مکـــان است

نمی گـویـم تـو شـاید بـی نشـــــانی           تو را یک نه، دو نه، بل صد نشان است

وصالی گـر نبــود از جانب ماست           و گرنه یـــار ما هـر جــا عیـــــان است

به سر دارم سر و سودای صحبت           خــدا دانـد عجب شیــــرین زبـــان است

تو انگشــت اشـاره کن همــین بس            مـرا از سـر بـه ســوی تــو دوان است

دلـــم را دلبـــــری دیــــگر نباشــد           چو محبوب من او (صاحب زمان)است

                                                                                    زهرا پیربالائی

احمد آمد ناجی عالم رسید
این جهان نور خدایی را بدید

احمد آمدمکه گلباران شده

لات و عزی وهبل سرگردان شده

احمد آمد طاق ظلم لرزید و ریخت
با طلوعش پرده ظلمت درید

احمد آمد انس و جان را رهبر است
مومنین و عرشیان را سرور است

احمد آمد شد ملایک هم نوا
بهترین خلق خدایی مصطفی

کشور عباسی

مژده که ماه رجب آمده از کهکشان

رحمت پروردگار سرزده از آسمان

آمده مولا ، تا که کند مبارک، کعبه آمال ما

فرشتگان صف زده مکه شده خروشان

زین پس شده مبارک ایمن شده روزه دار

بسته شده جهنم ،شیطان کند سعایت

جاری شده بهشتی شیعه شده مغفور

جنگ شده مترود ،مرتکبش ضد ولایت

ماه بزرگ خدا مبارک است مبارک

#عاشق_شعر

وه از این دور و برهوت

ساحت و بارگه یار گجاست

به کدامین سو کنم پرواز 

تا که ببینم قطرات باران را

بعد از آن چند گهی

که می آید از دور نفس باد صبا

مشک خود بر دوش

بوی باران را خواهم بویید

دیدگانم پر زباران غریبی قریب

به کجاخواهد بارید

درمیان گلها

بر کدامین شبنم

خواهد گشت شبنم دیده من

جز به دستان رزانم

کس ندارد آگهی

دلم از بی تابی می گریزدزِ برَم

می رود سوی فراسوی زمان

تا که بیند رخ دوست

وانگه او را از دور

همچو سائل پیری خواهم شد

به در خانه دوست

به برش می خیزم من

 تشنه روی چو مهش

کاسه آبی نتواند سیرابم گرداند

خواهم او را که ببینم

به درویشی و فقیری

دوستش دارم عشق را می گویم

عاشقش خواهم ماند

تا ابد تا به زوال عمرم

همچو مرغی خسته

پرو بال، شکسته

همه در حال و هوای کوچند

بی دریغ از دل غمگین نهان خانه من

می شناسم اورا،

شاید او را روزی

به در و دیوار کعبه

سوی حجاز شاید او را خواهم دید

تکیه بر دیواری که چنین روزگاری

خود فرو ریخته بود

تا رود فاطمه بنت اسد داخل آن خانه

گل هستی وجود را برچیند

از میان جنت

حال اینجا به کنار دیوار بانگ زنان می گوید

یا اهل العالم انا المهدی

کاش بینم اورا

تا شوم خاک رهش

تا بگردم دور و برش

دور تا دور سرمهدی آل یاسین

جمله ای را به زبانم می چرخانم

من هر سحر گاهان

مریم عبدلی