طلبه عاشق شعر

شهیدان را شهادت اقتدار است

شهادت گلشن زیبای یار است
شهادت مظهراسم جمال است

شهادت شهد شیرین وصال است
شهادت رمز ورازجاودانی است

شهادت درحقیقت آسمانی است
شهادت یک کلام بی بدیل است

شهادت عشق را تنها دلیل است
به ویژه آن شهیدانی که گمنام شدند

آوازه ی میخانه و جام شدند
محبوبه نوروزی

تو اگر که نظرت با من مسکین باشد

 حیف باشد که دلم پیش تو غمگین باشد

همه‎ی شهر به بیچارگی‎ام خندیدند

پس چه خوب است سَرم پیش تو پایین باشد

می‎زنی گاه تلنگر بخورم زود، ولی

وای اگر که زدنت از سر نفرین باشد

وای اگر زود ببخشی و بگویی برو

وای اگر جلوه‎ی ستّاری تو این باشد

بند ابلیس شدم هی به گناه افتادم

نکند بندگیِ من به تو، توهین باشد

نکند با من مغرور شدی سرسنگین

نکند بنده‎ی تو بنده تحسین باشد

تو اگر رحم کنی بنده‎ی تو می‎میرد

بغلم کن فقط آغوش تو تسکین باشد

من که بد بوده و بد کرده‎ام امّا والله

بدتر این است که آدم به تو بدبین باشد
—زهرامحمدی—

هوالرزاق
بوی عاشقی
لحظه ای دوری ز تو مجنون صحرا میکند

این دل تنهای من بازهم صدایت میکند

تا نبیند دل تو را دیوانه ی دلها شود

تا نبوید یار پروانه ی شمع ها شود
عشقت همچو شعله ای درقلبم آتش میزند

درد دوری ات زیار زخمی بر این دل میزند

کاش بدانی درنبودت دل چه غوغا کرده است

روزوشب درکنج قفس بیقراری کرده است
درشب های بی کسی باخون دل میگریم

تاندانندحال دل من بی صدا میگریم
میکشم من درد ورنجی که زشعله سوزان

خورده ام زخم جدایی که زشمشیر بران
گرشوم تنهای تنها درجهان بی خرد

باز شوم شیدای یارم در جهان بی خرد
کبری تقی زاده

آن حسینی که خدا کرده دو صد تحسینش

دو امیر است و بود خلق جهان مسکینش

آب مهریه ی زهرا و لب آب فرات

تشنه جان داد که تا زنده بماند دینش

هیچ کس چون ما نگیرد ماتم این ماه را

ما محرم شیعیان را اتصالی دیگر است

نسترن اسماعیل نژاد