از اربعین جا ماندم اما از نگاهت نه

از کاروان جا ماندم اما از سپاهت نه

حالا که بین زائرانت نیستم، آیا

بیرون شدم از سایه‌ی مهر و پناهت؟ نه

نوکر درِ این خانه باشد، آبرو دارد

فرق است بین رو سفید و رو سیاهت؟ نه

نام مرا بنویس بین اربعینی‌ها

من “دل” به راهت دادم آقا، “پا” به راهت نه

امسال نذر دخترت بودم که جاماندم

من با رقیه جانِ تو دارم شباهت! نه؟

ام ابیهای حسین، ای وارث زهرا

اشک است سهم چشم‌های بی گناهت؟ نه

دندان شکسته، گوش پاره، چشم‌های تار

یک جای سالم مانده رویِ، رویِ ماهت؟ نه

اشک تمام زائرانِ کربلا هرگز

آیا برابر می‌شود با سوزِ آهت؟ نه

من مثل تو جا ماندم؛ اما خوب می‌دانم

از اربعین جا ماندم اما از نگاهت نه