طلبه عاشق شعر

چـرا آقـا چـرا رویت نهــان اسـت؟          بیـــــا دیـــــدار تــــو آرام جـــان است

اگـر تـو بیش از این در پـرده مانی          دل بــی تـــاب مـــن آتشفشــــــان است

شـــکار لحظـــه هـای مـن نمــودی          تــو صیـادی کـه ابــرویـت کمــان است

گرفتــی جــای جــای خـانــه ی دل          از آن پـس سیـل اشـک مـن روان است

تـــو محبـــوب دل محبـــوب هـــایـی           وجــود تـــو بهـــارستـــان جـــان است

بهـــاران پیـش تـو خـار و خجیلنـد             چـو روی تـو بهـــار بـی خـــزان است

نمی دانــم کجــا دنبــالـت آیــــــــم            بســـاط تــو کجــای کهکشـــــان است؟

همـه گوینـد تــو در ایـن جهــــانی            و جــان تــو همــان جــان جهــان است

ولی افســوس من رویــت نـدیـــدم           اگــر چـه منــزلت در ایـن مکـــان است

نمی گـویـم تـو شـاید بـی نشـــــانی           تو را یک نه، دو نه، بل صد نشان است

وصالی گـر نبــود از جانب ماست           و گرنه یـــار ما هـر جــا عیـــــان است

به سر دارم سر و سودای صحبت           خــدا دانـد عجب شیــــرین زبـــان است

تو انگشــت اشـاره کن همــین بس            مـرا از سـر بـه ســوی تــو دوان است

دلـــم را دلبـــــری دیــــگر نباشــد           چو محبوب من او (صاحب زمان)است

                                                                                    زهرا پیربالائی

ای قـدسیان بگریید ، بــا اشک هـای دیــده ####بـر پیکــر غــریب و بــر آن ســر بــریــده

قـــران نـــاطــق مــا کــردنــد،تکــه تکــه ###یک تکه اش به صحرا،یک تکه اش به نیزه

آغوش داغدارش رنگین زخون پاک است ###شـایــد کـه خـون اصغـر یـا اکبـرش چکیـده

بر خـواهرش بگـویید رخت عـزا بپـوشـد ###عــزم سفــر کنـــد او، بـــا قــامـت خــمیــده

در کربلای عشاق زینب تو کوه صبـــری ###بـا اینکــه تیــر غـــم ها ،قلب تـو را دریــده

آرام کـن تــو زینب آن مــادران بــی تاب### آه ربــاب و لیــــلا تــا عــرشـیــان رسیــــده

بـر نـور چشـم مـولا،سکینــه ی عـفـیـفـه ###گـو بعـد از ایـن بخـواند، در مـاتمش قصیـده

در کـربـلا رهـا کـن تـن های بـی کفن را### راهــی کـوفـه شـو کـه وقت وداع رسـیــــده

بــا ســاربان بـگـو تـو،آهستـه تـر بـرانـد ###چــون اهــل بیـت مــولا درد و بـلا کشـیـــد

در گوشـه ی خرابـه غسلش بده، کفن کن ###جســم رقیــه ی پـاک ، مظلــومـه ی شهیــده

با خطبــه هـا بیـان کـن پیغــام کـربـلا را ###بــر غــافــلان شــامـی ، کـه کـربـلا نــدیــده

بازا دوباره از شام، بــر کـربلا گـذر کن ###بنـگر کـه خــون مــولا، در کــربـلا دمـیــده

سقــای کربلا را در گوشـه ای نظــر کن ###بنـگر کــه روح پـاکـش ، از دام تــن رهیـده

در مـاتـم حسینت خـون از فلـک چکیــده ###یــا بــادهای تـاریـک ، در آسـمـــان وزیـــده

ای چشم ها شما را حق است خون ببارید### وقتی که در عزایـش ، خـون از فلک چکیده

سر دادن و تن دادن ، زیبا ترین بلاهاست ###وقتـی کـه مـرغ دل هـا ، سـوی خــدا پریـده

شایستــه است ما هم،رنگ خـدا بگیـریـم ###وقتی حسیـن زهـراست ،«مولای سربریده»

زهرا پیربالایی طلبه پایه ی

بگفتا پیمبر در آن روز ناب

ستایش خداوند خاک است و آب

خداوند روح و ملک های  عرش

فلک آفریده، بگسترده فرش

کریمی که یکتا و پاینده است

خداوندی، او را برازنده است

بگفتا رسیده به من پیک حق

«ادا کن رسالت به لبیک حق

بیان کن به عالم، وصی و امام

علی جانشین است و ختم کلام»

کسی که برادر و یار من است

خدا گفته:«او همجوار من است»

همان کس که او اولین مومن است

پناهده اش از خطر ایمن است

همو که دلیر احد،فاتح خیبر است

علی سید اوصیا،مرتضی حیدر است

کسی که خطرها به جان می خرد

و تا پای جان، امر و فرمان برد

شب مرگ از جان،گذر می کند

میان خطرها سحر می کند

خدایا! محبان او، دوست دار

و خصمان او را، تو دشمن شمار

خدایا! به یاران او یار باش

به دل دادگانش هوادار باش

در آن لحظه بالا گرفتش نبی

همان دست حق، دست مولا علی

بگفت هر که را هستمش من ولی

اگر من نباشم، «ولایت، علی»

:در قالب مثنوی، تعداد ابیات 14 شعر مربوطه اشاره به بخشی ازفرمایشات پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ….وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ،… کَریمٌ حَلیمٌ ذُوأَناتٍ….لاإِلاهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزیزُالْحَکیمُ… وَأُؤَدّی ما أَوْحی بِهِ… لاَِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ…فَأَوْحی إِلَی: (بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ، یا أَیُهَاالرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ - فی عَلِی یَعْنی فِی الْخِلاَفَةِ لِعَلِی بْنِ أَبی طالِبٍ - وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَالله یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ). وَقَدْ أَنْزَلَ الله تَبارَکَ وَ تَعالی عَلَی بِذالِکَ آیَةً مِنْ کِتابِهِ (هِی): (إِنَّما وَلِیُّکُمُ الله وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ آمَنُواالَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ)، وَ عَلِی بْنُ أَبی طالِبٍ الَّذی أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَهُوَ راکِعٌ یُریدُالله عَزَّوَجَلَّ فی کُلِّ حالٍ. مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ الله الَّذی ذَکَرَ فی کِتابِهِ العَزیزِ… أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِالله وَ رَسُولِهِ (لَمْ یَسْبِقْهُ إِلَی الْایمانِ بی أَحَدٌ)، وَالَّذی فَدی رَسُولَ الله بِنَفْسِهِ، وَالَّذی کانَ مَعَ رَسُولِ الله وَلا أَحَدَ یَعْبُدُالله مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَیْرُهُ.(أَوَّلُ النّاسِ صَلاةً وَ أَوَّلُ مَنْ عَبَدَالله مَعی. أَمَرْتُهُ عَنِ الله أَنْ یَنامَ فی مَضْجَعی، فَفَعَلَ فادِیاً لی بِنَفْسِهِ). بِأَمْرِکَ یارَبِّ أَقولُ: اَلَّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ (وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ) وَالْعَنْ مَنْ أَنْکَرَهُ وَاغْضِبْ عَلی مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ. قالوا: الله و رَسُولُهُ. فَقالَ: اَلا من کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلی مَوْلاهُ،…مَعاشِرَالنّاسِ، هذا عَلِی أخی وَ وَصیی وَ واعی عِلْمی، وَ خَلیفَتی فی اُمَّتی عَلی مَنْ آمَنَ بی .

زهرا پیربالائی

یاعلی نام تو آغاز تمام عشق هاست.

یاعلی در یک شبی، من زیرورو کردم تمام واژه ها

واژه ای پیدا نشد در وصف تو،جان کلام واژه ها

###

خواستم تا شعری از جنس غزل برپا کنم در وصف تو

حیف!کم آورده این جا هم، مرام واژه ها

###

باز در اندیشه ام تا یک غزل برپا کنم،اما ببین

واژه ها تب کرده اند در عشق تو،تو التیام واژه ها

###

من تمام عمر خود،سرمست گیسوی توام

در سرم هی، می بریزم من،به جام واژه ها

###

باز شوری در میان بیت ها گل می کند

ترسم از قالب بپاشد، انسجام واژه ها

###

واژه ها را یک به یک در پیش هم جا می کنم

تا بگویم من در آخر،این پیام واژه ها

###

یا علی! نام تو آغاز تمام عشق هاست

تو فقط دریاب ما را، این ختام واژه ها

زهرا پیربالائی

از قطرات بارش لحظه هایم گرفته

تا امواج اقیانوس خیالم را

از یاد تو پر می کنم

و کنار آتشفشان قلبم زیر بارش گدازه های درد

خانه ای به وسعت اندیشه ات می سازم

و با یاد تو زندگی می کنم

کوه ورم کرده ی دلم را به شوق دیدنت مرحم می گذارم

و هر شب فانوس خیس چشمانم را برمی دارم

و در فضای کوچه های بارانی احساس دنبال تو می گردم

تا کهکشان آرامش چشمانت

ستاره ی صبری برای تسلای دلم بچینم

و از صبر تو بسوزم

ای ماه روی من اگر چشمم به دیدار تو افتد

تنها سرمایه ی تنهاییم را به بهای سلام بی بهایت می فروشم

و در هر دو جهان به این سود گزاف می بالم

»زهرا پیربالایی«